Translate

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ - ποιητική ακροβασία και εικονογράφηση συνείδησης




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Σχήματα συνείδησης
Πολύχρωμες γιρλάντες πάνω σε καμένα δέντρα.
Πολύστιχα τραγούδια χωρίς μουσική.
Σωροί χαρτιών ξεχασμένοι στο παλιό κασελλοντίβανο
της μνήμης.
Μαυροντυμένα πέταλα ανθισμένων λουλουδιών
που έσκυψαν με τον πρώτο αγέρα.

Και η συνείδηση
σαν κυνηγετικό σκυλί
γονατίζει στον αφέντη του.

1994



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Κωφαλλάλων τετράγραμμο
Πολύχρωμες κραυγές χρωματίζουν την δύσπιστη ακοή μου.
Δεν καταφέρνω να τις ξεχωρίσω.
Πολλές από αυτές μοιάζουν σαν να βγήκαν
από ανθρώπους βουβούς.

1994


ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Κατασκευή ελευθερίας
Κοιτάζεσαι στον καθρέπτη σου
και αυτός σαν παθητικός δέκτης
λαμβάνει τα νεύματά σου.

Κουνάς ρυθμικά στόμα-μύτη,μάτια.
Οι ρυτίδες σου σχηματίζουν ρυάκια.

Με την χνουδωτή μύτη σου
προσπαθείς να επεξεργαστείς
τις μυρωδιές του μουχλιασμένου αέρα.

Τα χείλη σου, με σπασμωδικές κινήσεις
προσπαθούν να μιλήσουν.
Μα τι να πουν;

Ξαφνικά ένα κουνούπι
σε καλησπερίζει πάνω στον καθρέπτη.
Αναρωτιέσαι : "Ποιός είναι πιο ελεύθερος,
το κουνούπι ή εγώ;"

Προσπαθείς να μάθεις τι κρύβεται πίσω από τον καθρέπτη.
Κοιτάς την πίσω πλευρά όπου αναγράφεται:
"MADE IN TAIWAN".
Ήταν τόσο απλό.

1994
1)"MADE IN TAIWAN"="Κατασκευασμένο εις Ταϊβάν".
2)TAIWAN=Νησιωτική χώρα του Ειρηνικού ωκεανού.Ονομάζεται και Φορμόζα,αλλά επισήμως λέγεται "Δημοκρατία της Κίνας".Κατοικείται από Κινέζους.



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Χορηγοί Θανάτου
Είχα στα χέρια μου μια μανιταρένια βόμβα.
Την είχα βρει έξω απ' την Βουλή
καθώς έκανα τον απογευματινό μου περίπατο.
Την πέρασαν για παιχνίδι
αυτοί που την άφησαν δίπλα στα περιστέρια...
Θα ήταν φαίνεται οι ίδιοι παλιάτσοι
που έγιναν χορηγοί στον δικό μας θάνατο...

1994


ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Ουτοπιστική ανύψωση
Άραγε που να οδηγεί αυτή η
φρεσκοβαμμένη σκάλα
με τα αναρίθμητα σκαλοπάτια;
Να είναι η απάντηση
στο ουτοπιστικό πέρασμα στον χρόνο;
Ή μήπως να είναι απλώς ο τρόπος
για να ανυψωθώ

στην χωματένια
ταράτσα ενός σπιτιού;

1994


ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Πρωταγωνιστές του κενού
Κοιτώντας τις αινιγματικές φωτογραφίες
με τα αόρατα πρόσωπα,

ένας ψυχρός αέρας εισχωρεί ανελέητα σε κάθε ίνα
του προχειραμμένου κορμιού μου.

Κάποιος λέει πως
οι ακέφαλοι πρωταγωνιστές
ήταν πάντα έτσι.
Ίσως πάλι να παγιδεύτηκαν από την κενή τους παρουσία.

1994




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Οικονομία Θανάτου
Όταν πεθάνω, ο τάφος μου δεν θέλω να είναι σκαλιστός,
ακριβός,
κατασκευασμένος από θανάτους ζωντανών.

Ίσως, γιατί αν είναι έτσι,μπορεί να μην αναστηθώ ποτέ,
φοβούμενη το κόστος.

1994




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Κρυγακούγοντας…
Άκουσα εσένα
που τάχατες νοιάζεσαι
για τα γηρασμένα παιδιά της νιότης
που πεινούν,
να λες πως
το ρύζι τους θα ήταν αρκετό
για μία σου δεξίωση.

1994




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
…Σε στενάχωρο ποτήρι
Στριμωγμένη σε απροσδιόριστη ύπαρξη
προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω
την έννοια της ελευθερίας μέσα από την σκλαβιά.
Καθισμένη σε αναπαυτική πολυθρόνα
θεατής σε δραματικές κωμωδίες
ξυπνώ από την χειμερία νάρκη σαν...
μία καλοταϊσμένη αρκούδα.
Χλευάζω την αλήθεια
καθώς οι σκέψεις των ανθρώπων
λιώνουν όπως μία ταλαιπωρημένη γρανίτα
σε στενάχωρο ποτήρι.

1994


ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Πολεοδομικό
Αναρωτήθηκα αν θα έπρεπε να φορώ γυαλιά
για να μην βλέπω την πόλη θαμπή.
Όμως κι όταν τα έβαλα,η πόλη παρέμενε θαμπή,
λες και η ομίχλη είχε αποφασίσει να την κατακτήσει.

1994



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Επάργυρες υπάρξεις
Μνήμες αναρριχώμενες στο παρόν
όπως τα μαραμένα γιασεμιά σε γκρίζους τοίχους
και απέναντι άνθρωποι
σαν άγευστα μπισκότα
μέσα σε επάργυρους δίσκους.

1994



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Δελτίο καιρού
Χιόνιζε σκέψεις εκείνη την μέρα.
Μερικές απ' αυτές σκέπασαν το περβάζι μου...

Πολλοί τις πέρασαν για απλό χιόνι
και έφτιαχναν απρόσωπους χιονάνθρωπους.

Άλλοι πάλι που κατάλαβαν τι συνέβαινε,
έσπευσαν να φέρουν τον ήλιο
για να τις αποτελειώσει.
Το δελτίο καιρού ανέφερε
πτώση της κακοκαιρίας
και άνοδο της θερμοκρασίας.
Και όμως...
Μια καρδιά βρέθηκε κοκκαλωμένη το επόμενο πρωινό.

'Ηταν μια ζεστή μέρα...


1994



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
…Σε κουμπαρά
Πόσες φορές δεν προσπάθησες να πηδήξεις τον μαντρότοιχο
της συνείδησής σου
και να μην ζήσεις σε σκλαβωμένες ελευθερίες;

Πόσες φορές δεν έθαψες την υπομονή σου
σε ξερό χώμα;

Πόσες φορές η φωνή δεν μετατρέπεται
σε ήχο μίας κουρασμένης μηχανής;

Μα τελικά όσες φορές κι αν κρύβονται
οι ώρες της ζωής σε κουμπαρά
πάντοτε,όταν σπάει,τα θρύψαλα γίνονται ένα
με τις αόρατες στιγμές.

1994




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
…Σε εκείνον που έκανε τον χρόνο να μιλήσει
Ποιός είναι αυτός που το πρόσωπό του
μοιάζει σαν τόπος μάχης
σπαρμένος με πτώματα;

Είναι δυνατόν μέσα από την σκοτεινή του όψη
να βγαίνει μία λάμψη;

Είναι αυτός που τράβηξε μπροστά
κι έκανε τον χρόνο να μιλήσει...

Είναι αυτός που έγινε φωτιά
για να φωτίσει τον δρόμο σας.

1994




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Διάκοσμος κενών κρανίων
— Γιατί κανείς δεν έψαξε να βρει τον χαμένο θησαυρό;
— Μα πώς αλλιώς θα λέγαμε πως είναι χαμένος;
— Πού είναι κρυμμένος; Σε κανένα σεντούκι της γιαγιάς
ή μήπως
σε κανένα χρηματοκιβώτιο υψηλής ασφαλείας;
—Μα όπως λένε κι όταν τον βρεις, δεν θα σου χρησιμεύσει,
παρά μόνο για την εσωτερική διακόσμηση του κρανίου σου!
—Τώρα καταλαβαίνω γιατί έμεινε και γιατί θα μένει χαμένος...
Σήμερα νομίζω πως δεν είναι της μόδας ο εσωτερικός διάκοσμος των κενών κρανίων.
Μα ίσως αν τον βρω να λανσάρω μία καινούργια μόδα.
Ναι, για σκέψου το...
— Και όταν πεθάνεις τι θα γίνει;
— Μα αγαπητέ μου εαυτέ, τότε και η μόδα θα έχει πέσει.
Ξέρεις πόσο εύκολα τα κρανία μένουν κενά;
Είναι όπως οι σελίδες που μένουν λευκές.
Μπορεί κατά βάθος να σημαίνουν κάτι...

1994



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Ύπουλη βελόνα
Κάναμε κατάληψη στους εαυτούς μας,
διεκδικώντας το δίκιο αυτών που
το μετέτρεψαν σε άδικο.

Τυλίξαμε με πανώ τις υπεκφυγές
και στείλαμε τις σκέψεις σε
πολυδιαφημισμένα καλλιστεία.

Ποδοπατήσαμε την αλήθεια
σαν ένα μπάσταρδο,περιπλανώμενο κουτάβι.

Και η νίκη μας,πολύχρωμο μπαλόνι
που έσκαγε από το άγγιγμα
μιας ύπουλης βελόνας.

1994



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
…Πώς το χώμα αφήνει αποτυπώματα στα χαρτιά
Λέξεις τρομοκρατημένες
γεννούν μία διαβολική ιστορία.
Ρήματα
αιχμαλωτίζουν αποτρόπαιες πράξεις.
Τελείες
δολοφονούν την εξέλιξη άφθαστων ονείρων.
Ερωτηματικά
αναρωτιούνται αν η δύση της ιστορίας
θα είναι η δολοφόνος της πλήξης.
Αποσιωπητικά
δοκιμάζουν σαν μαγικά κλειδιά,τις πόρτες της γνώσης.
Προσωποποιήσεις
αντιπροσωπεύουν χωμάτινους ανθρώπους
που έπλασαν αιθέριους μύθους.

...Και έτσι
ξεριζωμένες σκέψεις αποτυπώθηκαν σε κάποια
πρώην λευκά φύλλα.

1994



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Απλώς…παρομοίωση
Είδα την ποίηση να αναστενάζει στους θεατές της
όπως ένας απογοητευμένος έφηβος
που τον αρνήθηκαν οι φόβοι του.

1994




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Ο Θάνατος περιμένει…τον Θάνατο
Το ψέμα σαν ένα υπάκουο ψυγείο
παγώνει τις τύψεις.

Η φωνή αχρηστεύεται
απ'την ματαιοδοξία των λέξεων.

Σκέψεις σαν τελειοποιημένες χαρτοπετσέτες
που απορροφούν άριστα
τις μουχλιασμένες μνήμες.

Ο θάνατος,σαρκοφάγο ψάρι
φυλακισμένο μέσα στη γυάλα της πραγματικότητας,
περιμένει...
τον θάνατό του από έναν πεινασμένο ναυαγό.

1994



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Εξασφαλισμένη ανασφάλεια
Τα αδιάβροχα όνειρά μου,
τα φόραγα κάθε φορά που έβρεχε.
Έτσι,για να νιώθω μία σίγουρη ανασφάλεια.

1994




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Ενεχυροδανειστήριο
Άλλη μία τσαλακωμένη μέρα
καταχωρημένη στο αρχείο της δυστυχίας.

Αυθεντικές κραυγές
αμνημόνευτων ζητιάνων
ηχογραφούνται ζωντανά-ειδικά για απαιτητικούς.

Η άπλυτη γάτα· αντικλείδι
της ευήλιας φυλακής μας.

Μνήμες τυλιγμένες σε συσκευασία δώρου 
ελπίδες ενοικιάζονται ανά ώρα
σε επιλεγμένα καταστήματα στον κόσμο.

...Η ζωή ενέχυρο στην ανυπαρξία...

1995



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Απαθανατίζοντας τον Θάνατο
Το Μέλλον φοράει την παρελθοντική του τήβεννο.
Το Αύριο σκοντάφτει
περιμένοντας το λεωφορείο της καθημερινής ματαιοδοξίας.
Οι σκιές του Χθες,δήμιοι της θαμπής ευτυχίας.

Και η ζωή απαθανατίζει τον θάνατο!

1995



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Υπαρξιακός εικονολήπτης
Φτύνει ο ουρανός τις ματαιόδοξες χαρές μας.

Κεραυνοί αγκαλιάζουν το στείρο παρόν
και λικνίζονται στις μελωδίες της σιωπής.

Συννεφιασμένα βλέμματα
αναζητούν τα σκοτεινά φώτα
της αιωνιότητας.

1995



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Το ζωτικό μας ψεύδος
Οι ελπίδες,απογοητευμένα ψηφοδέλτια
πεταμένα στους δρόμους της σιωπής.

Οι μνήμες,λευκές σελίδες
στο σκοτεινό βιβλίο του παρελθόντος.

...Και ο έρωτας,γερασμένος διαβάτης
στις λεωφόρους της μοναξιάς.

Το ζωτικό μας ψεύδος
αναζητά πια την νεκρή του αλήθεια
και το μολύβι οδηγός της σκέψης
στους λαβύρινθους της μελαγχολίας.

1995




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
…Στην ακινησία των καιρών
Τα λόγια κοχύλια
ταξιδεύουν σε θάλασσες μνήμης.

Οι παλιές φιλίες-αποξηραμένα γιασεμιά
φυλαγμένα σε κουτί ρυτιδιασμένης ευτυχίας...

Εκείνες οι εφηβικές φιγούρες
αυστηροί γονείς
που χαστουκίζουν την θλίψη.

...Χρόνια
μεθυσμένα ρυάκια κυλούν
γοργόρυθμα στην ακινησία των καιρών...

1996


ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Μεταμορφωτική δύναμη

Οι στιγμές δραπετεύουν
από την φυλακή του παρελθόντος
κι εγώ βουβός φύλακας
αιχμαλωτίζομαι από αυτήν τους την φυγή...

Ίσως να υποτίμησα την μεταμορφωτική τους δύναμη,
κάνοντας χωματερή το κρανίο μου.

Η μοναξιά·αγέρωχη γριά
που συνεχίζει το κέντημα της σιωπής.

...Και η σκέψη μου ζεστός μανδύας
πάνω στα αγάλματα της θλίψης...

1996




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
…Σε στίχους ακροβάτες
Οι αναμνήσεις, σαλιγκάρια που βγαίνουν
με τον ερχομό μιας θλιμμένης βροχής...

Μες στο σκοτάδι μια ανυπότακτη φλόγα
χορεύει,
αιχμαλωτίζοντας κάθε αδιάφορη ματιά.

Η ματαιότητα, σατανική αλεπού
που τρύπωσε
στην πιο πένθιμη συνείδηση.

Δεν είναι ο πανικός, εκείνος ο τυφλοπόντικας
που θάφτηκε στην έρημη ψευδαίσθηση·

Είναι η ύπαρξη σε στίχους ακροβάτες
στο σκοινί της ιστορίας...

1996



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Αιώρα αμφιβολίας
Φυλάκισες το χαμόγελό σου σε κελιά κενοδοξίας.
Δολοφόνησες πισώπλατα κάθε αγέρωχη αλήθεια.

Ισορρόπησες σε σχοινί από πλαστικές ελπίδες.
Ζέστανες το στέρνο της μοναξιάς σου με παγωμένες φλόγες.

Συμπέρασμα:Το όραμα, τυφλό μωρό
που πέθανε
στην κούνια της αμφιβολίας...

1996



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Η ποίηση απόψε σωπαίνει…
Η ποίηση απόψε σωπαίνει.
Οι στίχοι αρνούνται να περιπλανηθούν
σε ακίνητες σελίδες.

Πώς να πλέξεις στεφάνια αγάπης
από ξερές ευαισθησίες;

Δεν ζωντανεύουν οι μνήμες·
σαν τις μοναχικές γριές
κρατούν παρέα στα πεθαμένα σπουργίτια του Χειμώνα.

Πώς να αγναντέψεις το δειλινό
με άχρωμα βλέμματα;
Και εκείνο το δάκρυ-κουρασμένος πρόσφυγας-
κυλάει στο πρόσωπο της μοναξιάς.

Σαν την νυχτερινή βροχή που πληγώνει κάθε
φλογισμένη σκέψη
και σαν την Φρίκη που απογοητεύτηκε από την μορφή της...
Έτσι απλά...
Ορίστε αυτή η ποίηση που απόψε σωπαίνει.

1996




ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Τηλεκατευθυνόμενο τραινάκι
Λάμπει απόψε η παιχνιδούπολη!
Αυτή η τρύπια βάρκα
που αρμενίζει στον μολυσμένο ωκεανό της σκέψης.

Κουτσές Μαριονέτες
παίζουν το παιχνίδι της ζωής
με τους δικούς τους όρους.

Πιο πέρα ο μύλος
με τις πολύχρωμες νίκες και τις γκρίζες ήττες
μετακινεί τις αυταπάτες
των βαλσαμωμένων αστών.

Κούκλες με θλιμμένα χαμόγελα
κι υποταγμένες ελευθερίες
παραδίνονται στα βλέμματα των περαστικών
μέσα από τις σκονισμένες βιτρίνες.

Και η Ευτυχία:Τηλεκατευθυνόμενο τραινάκι
που ξέφυγε από τις σιδηροτροχιές της ζωής...

1996



ΛΥΔΙΑ ΛΑΒΔΑ
Δεν είναι παραμύθι
Ο Λόγος, δρομέας που ξέφυγε,
από την κούρσα της φαντασίας...

Ζεστάθηκαν τα γυμνά κρανία
από τα πολύχρωμα καπέλα των αναμνήσεων.
Και η αδράνεια, παγερή ανάσα στη φωνή της αλήθειας.


Μην σπάσεις το τρίποδο σκαμπό της μνήμης.
Μην κάψεις τις σελίδες - τις χλωμές δεσποινίδες
για να ζεστάνεις την ψυχή σου.

Δεν είναι παραμύθι!
Είναι το φοβισμένο όνειρο που γέννησε τον εφιάλτη!
Είναι ο δισταγμός
που σαν μεταξοσκώληκας,
έκλεψε τα φτερά της πεταλούδας για να κερδίσει
την αιωνιότητα...

1996